Superongezond

Tijdens de wekelijkse ronde door de lokale supermarkt schoot het opeens weer door mijn hoofd dat 80% van alles dat de grootgrutters ons hier zo verleidelijk presenteren ongezond is verklaard. En dan zijn de rookwaren al verdwenen. En dat 90% van het reclamebudget opgaat aan het promoten van deze producten. Onze gezondheid interesseert de AH’s, ALDI’s en Jumbo’s van deze wereld dus geen barst, al is er best wat plek ingeruimd voor prijzig groente en fruit. Aandeelhouders plezieren en zoveel mogelijk winst maken, daar draait het om. Als je er wat langer over nadenkt, is het natuurlijk absurd dat deze situatie nog steeds bestaat. Maar zelfregulatie is aan de levensmiddelenbranche niet besteed.

Als het gaat om paal en perk stellen aan uitwassen komen we vanzelf bij de politiek uit. Mensen die door ons zijn gekozen omdat ze het beste met ons voor zeiden te hebben en die we daar ook de mogelijkheden voor hebben gegeven. Best verantwoordelijk werk dus. Die politiek zou toch gewoon een vuist moeten maken tegen alles wat ons welzijn zou kunnen bedreigen. Logisch toch? Tot zover de theorie.
De praktijk is dat al die politici gevangen zitten in een monsterlijk web. Waarvan de lange, kleverige draden gesponnen zijn door de iedereen in een keurslijf dwingende partijlijn, door machtige lobbyclubs als de farmaceutische-, de voedingsmiddelen- en de agro-industrie, door de eerstvolgende verkiezingen waarin de eigen stoel weer moet worden veiliggesteld en door de sociale media, waar de toorn van het volk regeert als je iets voorstelt dat goed zou zijn voor het algemeen belang maar mogelijk een bepaalde groep al dan niet tijdelijk zou kunnen benadelen.
Ik geef toe, een hele mond vol om te betogen dat we in een wereld leven waarin veel steeds hetzelfde blijft, hoe dringend sommige zaken ook aan vervanging of verandering toe zijn.
Dus probeerde ik zo snel mogelijk weg te komen uit het pad met een onafzienbare keuze aan veel te dure chipszakken. Om de sterke neiging te weerstaan om er een paar in mijn karretje te mikken, zette ik grote stappen richting de ongevaarlijke wasmiddelenzone. Eenmaal veilig in de rij voor de kassa checkte ik nog snel even de inhoud van mijn wagentje. Verdorie, lagen er toch weer twee zakken in…