Collateral damage

Ik weet niet waarom, maar de politiek blijft me bezighouden dezer dagen. Of eigenlijk weet ik het wel, als ik eerlijk ben. Dat komt door die openbare verhoren van de parlementaire enquêtecommissie Fraudebeleid en Dienstverlening, waarvan ik me vooraf voorgenomen had ze niet te gaan bekijken, maar het af en toe toch niet kan laten. Die commissie bestaat uit een bonte verzameling Kamerleden van divers pluimage die elkaar in het dagelijkse politieke leven nog net niet te lijf gaan als ze mekaar tegenkomen in de wandelgangen. Maar in dit geval moeten ze urenlang achter een lange tafel naast elkaar plaatsnemen om de kritische vragen op de verantwoordelijke politici af te vuren die ze al veel eerder hadden moeten stellen. Dan was het niet zo uit de hand gelopen met die hele toeslagenaffaire.
Enfin, het was na het verhoor van ex-minister Kamp van Sociale Zaken en Werkgelegenheid en later van Economische Zaken. Ik moest opeens hoognodig de tuin in om een doorgeschoten struik met overdreven grof geweld met wortel en tak uit de border te verwijderen. De symboliek met het maniakaal proberen uit te roeien van vermeend frauduleus gedrag zal u hopelijk niet ontgaan.

Ik speel niet graag expliciet op de man of vrouw of anderszins, maar de botheid, het gebrek aan empathisch vermogen en het ontbreken van enig voortschrijdend inzicht dat deze man etaleerde vond ik nogal stuitend. Nog even een trap na aan alle onterecht van fraude verdachte gedupeerden en zijn eigen ambtenaren, wier gefundeerde adviezen en raadgevingen hij tijdens zijn ministerschap vaak volkomen negeerde. Meneer de minister wist natuurlijk allemaal veel beter hoe het reilde en zeilde in de samenleving en zo. Dus toen ik na gedane zaken de treurige resten van de overleden struik in de groene kliko probeerde te proppen, zag ik alweer een parallel, nu met een ex-minister die de collateral damage van zijn beleid al bagatelliserend onder het vloerkleed wilde vegen. Het opruimen van beleidsbrokken is immers niet iets om je als ex-minister nog erg over druk te maken, was de teneur. Dat moeten zijn opvolgers maar uitzoeken. Dus doe vooral de groeten aan de vuilnisman en kunnen we nu weer door..?