Naar de maan

‘Ze kunnen wel mensen op de maan zetten maar het lukt ze niet eens om….’ We hebben het over begin jaren ’70, de locatie was mijn ouderlijk huis, er was iemand jarig en de familie had zich in de woonkamer verzameld in een oer-Hollandse kring om zich te goed te doen aan koffie, pils, door moeders gebakken cake en in nepleren kokertjes gepropte filtersigaretten die op bijzettafeltjes waren geplaatst. De huiskamer stond blauw maar dat vonden we toen heel gezellig.
En er was altijd oom Jan die zijn Lelijke Eend op onze stoep had geparkeerd en de mooiste verhalen inleidde met bovenstaande zin. Veel van zijn verhalen werden gevoed door een sterke aversie tegen opgelegde nieuwlichterij en de massaproductie van ‘moderne’ apparaten die destijds in steeds meer huishoudens oprukten. Maar vaak verre van perfect waren, ondanks de grote stap voor de mensheid die Neil Armstrong had gedeclameerd.
Neem bijvoorbeeld zo’n elektrische wekkerradio die weliswaar compact was vormgegeven en prachtig feloranje de fabriek had verlaten maar waar voor het correct instellen van de tijd een duimdik boekwerkje nodig was. Stond snel in het schuurtje van mijn oom stof te happen.
Of die nieuwe, dure kleurenbuis in een glimmende teakhouten behuizing die voortdurend spontaan van zender wisselde tussen Nederland 1 en 2. Altijd op het moment dat Ajax een doelpunt had gemaakt of door de nieuwslezer de dood van een wereldleider werd aangekondigd. Afijn, de monteur stond bijna wekelijks op de stoep bij oom Jan, en altijd koffie meedrinken natuurlijk. De kleurenbuis mocht na maanden soebatten kosteloos worden ingeruild.
Dus, toen mijn oom een kringstilte gebruikte om de keel te schrapen en bovenstaande zin begon uit te spreken wisten wij genoeg en gingen er weer eens goed voor zitten. Fast forward; wat is er anno 2024 eigenlijk verbeterd op dit gebied vroeg ik me af. De zon scheen eindelijk eens fel maar de omvormer van de zonnepanelen, pas een paar jaar oud, bleek zo dood als een pier. Veel elektronische spullen gaan kapot voordat je eraan gewend bent geraakt. Je kunt nog steeds verjaardagen vullen met dit soort ergernisverhalen die iedereen herkent en waar nog altijd om gelachen wordt. En dan willen we ook weer naar de maan..