Stedendriehoek
Column Nanda Roep
Mijn dochter kwam thuis en ik had kleding in haar vroegere kamer gelegd. Als er iets tussen zat wat ze leuk vond, mocht ze het houden. Het waren twee nieuwe shirts die ik had gekocht, maar waar ik me bij nader inzien te oud voor voelde. Als vijftiger vergis ik me toch regelmatig… Ik word enthousiast van de vrolijke kleurtjes en ik neem zo’n jumpertje mee. Daarna begint de twijfel. Is het te kort…? Die kleuren staan me niet… Meestal eindigt het bij mijn dochter die nu op zichzelf woont en sowieso weinig geld heeft voor nieuwe kleren.
Mijn dochter en ik passen vaak dezelfde kleding. Dat is zo geinig, vooral als je weet dat we een totaal verschillende bouw hebben. Zij heeft duidelijk de vormen van de schoonfamilie. We hebben zelfs niet dezelfde maat, maar toch staat mijn kleding haar vaak verrassend goed. Een paar dagen later videobelde ze om haar outfit te showen. ‘Wat heb jij nou aan?’ vroeg ik. Ze antwoordde dat het mijn blouse was en dat ik die aan haar had gegeven. ‘Deze lag voor mijn deur.’
Ze had onderin een knoop gelegd, waardoor het een zomerse look kreeg. Alleen herkende ik die zwarte blouse niet… Tot ik het ineens wist. Dat was mijn blouse van King Louie! De knoop die zij erin had getrokken, zorgde voor kramp in mijn maag. ‘Die hoorde er niet bij!’ riep ik. We bedachten dat een van de jongens die bij haar moest hebben gelegd, haar broertje of haar vader. Die dachten waarschijnlijk dat het stapeltje kleding van mij was…
Nu zal mijn dochter de blouse terugbrengen. Maar ja, ze woont op zichzelf en dat is vooral heel gezellig. Het is afwachten wanneer ze er eraan denkt om mijn blouse ooit weer mee te nemen naar huis.
“Ik heb zin in het nieuwe jaar. Mag dat ook? Ik bedoel niet dat ik zit te wachten op 2023, ook al vind ik dat ook leuk. Maar ik bedoel: dit nieuwe seizoen na de zomervakantie. Het schooljaar, zeg maar. We hebben een fijne vakantie achter de rug en ik merk dat ik met plezier naar mijn werk ga. Ik werk als coach, maar meer vertel ik er liever niet over. Het gaat erom dat ik het met plezier doe. Dit jaar is bijna helemaal volgeboekt met afspraken en projecten. Ik vind het gewoon leuk. Ja, ik ben blij om weer aan de slag te zijn. Dat valt mij dus op!” – Jacqueline
Marry, 62 jaar, Deventer: “Ik denk dat ik misschien toch een andere opleiding had gekozen. Ik ben naar de SOL gegaan (Stichting Opleiding Leraren, red.), maar ik heb het idee dat ik toch de Pabo had moeten doen. Mijn vader zei altijd: je bent een schooljuf. Ik denk dat hij gelijk had. Nu ben ik in de culturele sector goed terecht gekomen, in de journalistiek en ook de politiek. Dus ik heb geen klagen. Maar ik denk dat ik te eigenwijs was als puber. De adviezen van mijn vader die er veel kijk op had, daar deed ik niets mee.”
Ganna, 45 jaar, Apeldoorn: “Dan zou ik niet zo onzeker zijn en me niet zo’n zorgen maken. Als ik toen wist wat ik nu weet… Nu weet je dat je op die leeftijd zorgeloos kunt leven. Bijvoorbeeld, ik ben nu behoorlijk dikker geworden. Maar vroeger, toen ik een mooi lijf had, trok ik ook al een shirt over mijn billen om die te verstoppen. Nu denk ik: waarom deed ik dat? Het was totaal niet nodig!”
Juliëtte, 40 jaar, Deventer: “Ik weet niet of ik iets anders zou doen… Het leven komt zoals het komt. Wat er op je pad komt, daar moet je mee dealen. Soms denk je: had ik het anders moeten doen? Maar vaak zijn het dingen waarbij je van tevoren toch niet kon weten dat er iets zou gebeuren. Je maakt op een moment beslissingen die op dat moment het beste lijken. Dan kun je achteraf altijd denken: had ik het maar anders gedaan, maar je kunt er toch niks meer aan doen.”
