Stedendriehoek
ZUTPHEN – Odensehuis Zutphen, de ontmoetingsplek voor mensen met (beginnende) dementie en geheugenverlies, trakteert samen met de Vrienden van het Carillon op de lievelingsmuziek van marktbezoekers én de mensen van Het Odensehuis. Op donderdag 20 september geven ze van 11.00 tot 12.00 uur verzoeknummers door aan de beiaardier in de Wijnhuistoren. Zij zijn te vinden ter hoogte van de fontein op de Zaadmarkt.
Aanleiding is Wereld Alzheimer Dag op 21 september. “Muziek maakt het leven van de meeste mensen – of ze nu alles nog onthouden of aan geheugenverlies lijden – voor een moment onvergetelijk. Zodra ze de eerste tonen van een voor hen bijzonder lied horen, herbeleven ze die grappige, ontroerende, levensveranderende gebeurtenis. Dus waarom zouden we deze muziek niet met elkaar delen?” legt Ceciel Funnekotter, coördinator van Odensehuis Zutphen uit.
De mensen die regelmatig bij Odensehuis komen, is gevraagd alvast hun onvergetelijke muziekstuk door te geven. “We krijgen van ZutFan! Ebus een rit naar de markt aangeboden om daar ter plekke naar die favoriete nummers te luisteren. Maar er is ook tijd om liedjes van voorbijgangers te laten spelen door het mooie Zutphense carillon. Daarnaast geven we graag informatie aan voorbijgangers. Mensen zijn welkom om ons vragen te stellen. Bijvoorbeeld over wat het Odensehuis doet en wat we voor iemand met een vorm van dementie of zijn omgeving kunnen betekenen.”
Net als de andere Odensehuizen in Nederland biedt Odensehuis Zutphen mensen met (beginnend) geheugenverlies en hun naasten een perspectief. “Isolement proberen we te voorkomen en een levenslijn wordt gevormd. Het Odensehuis is dan ook een plek waar elkaar ontmoeten en samen activiteiten ondernemen centraal staan. Vrij toegankelijk, zonder diagnose of indicatie. Het Odensehuis staat symbool voor de menselijke maat in de dementiezorg. We werken vanuit de gedachte dat iemand met geheugenverlies of beginnende dementie nog steeds veel vaardigheden en kwaliteiten heeft. Deze talenten willen we tot hun recht laten komen. We praten daarom over deelnemers in plaats van cliënten of patiënten. De deelnemer en zijn leven staan centraal, niet de ziekte en de zorg.”
