Stedendriehoek
Ze maakt ijs van paarse basilicum en vraagt zich af hoeveel mensen dat nu aan het doen zijn. Misschien wel niemand, behalve zij. Misschien toch een paar, verspreid over de aardbol, maar vast niet om dezelfde reden. Ze was op het idee gekomen om paars ijs te maken toen ze de heide had gezien. De heide van het Groote Veld, tussen Almen en Vorden. Het paars was in haar ogen gesprongen en zat daar nog altijd toen ze door Warnsveld terug naar huis was gefietst. Bij de kerk liep een stel jongens ijsjes te likken. Toen had ze het bedacht: ik maak paars ijs.
Nadat ze de ingrediënten in huis had gehaald, kwam ze erachter dat de melk nog ontbrak. Ze liep naar de supermarkt. Zag her en der posters voor het Cellofestival op de ramen. Oh ja, dat begint woensdag, dacht ze. Er is zoveel te doen dat ik het niet meer bijhoud.
Eerder was ze door verhalenverteller Jan Alfrink gebeld. Hij is betrokken bij de organisatie van Verhalen aan boord, een vertelfestival in de Museumhaven. Komende zondag klinken daar verhalen op historische schepen. Alfrink wilde graag dat ze erover zou schrijven.
Terwijl ze de geur van fijngesneden basilicum opsnuift en de mixer in elkaar zet, denkt ze aan de oude haven op de Mars. Begin van de zomer was ze er nog, bij het theaterstuk IJsselproeven. Een informatieve en knusse, bij vlagen wat kneuterige avond was het geweest. Op het brugschip. Eigenaar Nelly van de Velden – tevens kostuumontwerper voor vermaarde balletgezelschappen – vertelde over de geschiedenis van brugschepen en schipbruggen.
Ze had er wat van opgestoken. Zag nog altijd de loop van de oude IJssel voor zich, van een prent uit de gemeentearchieven. Aandacht bij het mixen houden nu. Ze zet het apparaat op de hoogste stand.
Het was een hete avond geweest, daar op het brugschip. Gelukkig gingen de theatermakers rond met karaffen muntwater. Zelf had ze een plantenspuit meegenomen. Ze wilde die door het publiek laten reizen, maar een mevrouw op de rij achter haar had gezegd dat zon spuit niet hielp. ‘Je wordt er juist warmer van.’ Daar was ie blijven steken.
Die Alfrink denkt toch niet dat hij kan bestellen waar ze over schrijft? Terwijl de mixer door het mengsel gaat trekt ze een wenkbrauw op. Het lijkt haar een aardige man maar dit gaat te ver. Nu moet het spul de koelkast in. Over vijf minuten doorroeren om de ijskristallen klein te houden.
Ze herinnert zich hoe de avond eindigde. Er was een aangenaam gesprek met een paar acteurs op het scheepsdek. En ze hadden gezwommen. Dansende mugjes hadden haar begeleid evenals haar dochter. Ze hadden het aardig gevonden dat ze vanaf Nelly’s woonschip het water in mochten. Ze zwommen naar de IJssel en terug. Het was zwoel stoer en knus geweest.
Ja ze gaat erover schrijven over dat vertelfestival. Maar eerst nog even roeren.
Komende zondag Museumhaven: Verhalen aan Boord. 1300 – 1500 uur. Graag een vrijwillige bijdrage in de schipperspet.
‘
