Columns
Hij blikkerde aan de IJsselkade en in Leesten. Hij weerkaatste op het schuine dak aan de Van Raesfeltstraat en het verkeersbord aan de Vliegendijk. Hij veroorzaakte een file overdwars in de Beukerstraat, met wachtenden die ijs wilden bestellen. De zon. En niet zomaar even, of bij vlagen, nee – dágenlang. Wat zeg ik, meer dan een week. Aaneengesloten zonovergoten.
Op mijn verjaardag, een van die dagen, kon ik voor het eerst sinds 2013 buiten lunchen.
Met de Zutphense schrijver Christel Don zat ik de dag erna op het terras achter haar huis. Binnenkort verschijnt haar boek Klimaatgetto’s. Daarin onderzoekt ze hoe klimaatverandering onze huizen en levens binnendringt. Omdat ze met haar gezin vanuit de Randstad naar veiliger gebied wilde verhuizen, belandde ze in Zutphen. ‘Klimaatverandering gaat natuurlijk over veel meer dan de stijgende zeespiegel’, vertelde ze. ‘En het is ook maar de vraag of je naast de IJssel beter af bent.’ We dronken koffie en gemberthee in de warme voorjaarszon. Keken naar de blauwe druif die zich aan weerszijden van de pergola aan het nestelen was, en bespraken het eigenlijke onderwerp van ons treffen: tachtig jaar vrijheid, en een vorm te geven lezing daarover. Vesten gingen uit, voeten werden bloot.
Nu, dagen later, zit ik in dezelfde zon, die ons met onverminderde kracht beschijnt, te tikken. Mijn moeder zit naast me op de tuinbank. Het licht en de lucht doet ook ons samenzijn goed.
Als u dit leest zal de temperatuur een stuk zijn gekelderd. Wellicht lukt het om een momentje in de zon te vinden, maar zo vanzelfsprekend als vorige week zal dat niet meer zijn.
‘Niet te veel bij nadenken, gewoon van genieten,’ een citaat dat ik veel hoorde. En volgens mij hebben we dat gedaan. Meer nadenken komt onvermijdelijk ook. Wellicht met Dons boek als leidraad.
De lente, de lente,
de lente is er weer.
Je ziet het aan de appel
en je ziet het aan de peer.
Je ziet het aan hoe dartel
’t hondje rent en zelfs nog meer
aan de ijsschepper die lacht,
aan de merels die weer springen.
Je hoort het aan de vrouw
die op haar fiets luid zit te zingen.
De lente, de lente,
de lente is er weer.
Je ruikt het in de straten
en je proeft het aan de sfeer.
Je voelt het aan hoe zacht het water
klotst, en zelfs nog meer
aan de kassadame die
opeens veel uitgebreider lacht.
De lente, de lente,
de lente is er weer!
