Stedendriehoek
‘Ah, nu wordt het lachen!’ en hij heft zijn glas met bubbels. Ik heb mijn jas nog niet uit.
Iedereen heeft een rol in iemands leven. Ga maar na; je bent los van ‘zus’, ‘vriend’ of ‘partner’ ook gekoppeld aan een bepaalde emotie. Ik ben de lach. De clown. Altijd. De nar aan wie je alles kunt vertellen. Die luistert of meehuilt. Die wil helpen en je aan het lachen maakt. Ik ben er maar het draait niet om mij. Ik ben een bij-act. Een invulling. Iets om de boel op te vrolijken. De anonieme pias die lucht vult met woorden.
Ik glimlach en schenk mezelf wat wijn in. Een dikke bel, dat past me wel. Ik vind de achtergrondclown een lekkere rol, behalve als iemand me het podium op sodemietert.
‘Laat je niet beïnvloeden door de energie in de ruimte, beïnvloedt zelf de energie,’ stond er laatst in mooiere woorden op een stadsmuur geverfd. Ik probeer dat wel eens. Dit keer ook. Ik nam mijn rol aan en begon olijke grapjes te maken. De ruimte lag dubbel. Het was ook maar drie man, maar soit. Zelfs de ‘denker’ was aan het grinniken. Hij is de meest wijze van ons vier.
Het is interessant om te bekijken welke rol je speelt en welke rol een ander heeft in je leven. Welke overtuigingen erbij horen. Welke gewoonten, gedragingen, verwachtingen. Deze tijd bewijst dat dubbel. Ik vind anti-vaxxers zo’n fabelachtig interessant fenomeen. Waarom zou je je niet laten vaccineren? We drinken Coca Cola, roken ons het asfalt in de longen, zuipen een delirium en vreten E-nummers bij de vleet. En dan zijn we bang voor een prikkie? En al zouden we door 5G chips worden ingespoten? We zijn toch al naar de gedverdekkie wat betreft ons telefoongebruik en traceerbaarheid.
Juist door die rollen te bekijken wordt het logischer waar iemand vandaan komt. Qua opvattingen en ideeën. Pas wanneer je weet los te weken van de rol die je hebt (of toebedeeld hebt gekregen) kun je zaken objectief zien en beoordelen. We worden zo aldejekes beïnvloed door social media, algoritmes en ‘feiten’. Oók de complotdenkers. Oók de makke schapen. Oók de niks-vinders. Alles is in perspectief. Van onszelf. Wat zegt het dan over ons, als we de overheid en grote jongens zo wantrouwen? Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten. En zoals de clown is, lachen zijn gasten.
Renske Kruitbosch is schrijver, columnist en heeft een eigen communicatiebureau, waar zij concepten ontwikkelt en communicatiestrategieën bedenkt en uitvoert. Daarnaast schrijft zij teksten, en gedichten, bedenkt ze slogans en schrijft ze speeches. Haar motto: mensen zijn gek en humor redt alles. www.renskekruitbosch.nl
