T(ERL)OUWLADDER

D66 is groter dan ooit. Waar iedereen vorige week bezig was met het kapsel, de partner en de leeftijd van Jetten, dacht ik aan een andere meneer. De meneer die pleitte voor een touwtje uit de brievenbus, voor meer (naasten)liefde, voor meer oog voor de wonderschone natuur om ons heen. Wijlen Jan Terlouw. Dat iconische touwtje uit de brievenbus bleek de reddingsboei voor een verzuipend politiek landschap. Het is de laatste strohalm om in hemelsnaam weer een functionerend kabinet op te tuigen. Het touw van Terlouw zal ons helpen uit de modder te kruipen en naar het licht te bewegen.
Ondertussen lees ik dat PostNL wéér minder brieven heeft bezorgd afgelopen halfjaar. De verkiezingen zorgden nog even voor een opleving in verband met het stemmen per brief – maar dat was het dan ook wel. Ik mijmer daarover. Ik probeer elke week een kaart of drie naar mensen te sturen die ik lief vind, waar wat mee is of waarvan ik denk dat ze wel een fijn berichtje kunnen gebruiken. Het is zo een kleine moeite, maar er is toch níks leuker dan op een ochtend een kaartje in de bus of op de deurmat te vinden?
Maar ja – dan moet zo een kaartje versturen ook betaalbaar blijven. Een postzegel kost 1,31 euro en dan heb je nog geen kaartje, niks. Al met al kost zo een geintje dus zo 4 euro. Niet echt bemoedigend – dan kun je net zo goed een snel appie in elkaar flansen. Sneller, minder gedram en goedkoper. Het zou een interessante casus zijn, wat als je een week lang mensen gratis kaarten en brieven laat versturen? Dat men alleen voor de kaart betaalt? Zou het een significant verschil opleveren of is ook dat de moeite niet?
De hele week krijg ik het beeld van de touwladder van Terlouw in de Tweede Kamer niet uit mijn gedachten. Zou-ie stiekem een beetje aan de knoppen draaien, daar ergens in het hiernamaals? Laat in hemelsnaam Loretta, Jonnie, Dieuwertje en Joost ook wat meeschaken voor het land. Want die politieke gang van zaken, daar is momenteel geen touw aan vast te knopen.