Columns
Renske Kruitbosch
Onbedaarlijke hekel heb ik aan al die speciale dagen. Wat heb je niet van gekkigheid? Secretaressedag, complimentendag… Om maar te zwijgen over dat achterlijke papadag. Daar gaan me tenen dwars diagonaal van in de schoenen staan. Wat is het de overige dagen van het jaar dan, mamadag? Hou toch op, doe normaal en rap een beetje. Afgelopen zaterdag was het Internationale Vrouwendag. En hoewel ik dus een gezonde afkeer heb voor al die miemelmomenten, viel me op dat ik het gevoel had dat we nog nooit zo sterk een vrouwendag nodig hebben gehad. Sinds die poezengrijpende chef spraytan aan de macht is gekomen, moge het duidelijk zijn dat vrouwen in zijn optiek tot tweederangs burgers behoren. Correctie: de vrouwen met een mening. De opgeflufte Playboypoezen zijn natuurlijk een enorme aanwinst op het mannelijke leven. Poetsen, pijpen en je bek houden, dat motto. Dat gebeurt dan in dat o zo vooruitstrevende westen. Maar wie de andere kant op loert ziet ook niet veel goeds. Die treurneuzen van een Taliban leggen de vrouwen weer letterlijk aan de ketting. Dames mogen niet praten, niet uit huis en moeten volledig bedekt de straat over, onder begeleiding van een man. Een straatpoes heeft in de door Taliban geteisterde landen meer rechten dan een vrouw. En elke piemelproleet die de problematiek omtrent de rechten van de vrouw wegwuift, sluit zijn ogen willens en wetens. Het is te bezopen voor woorden dat vrouwen geen gelijke rechten hebben als mannen. In geen enkel opzicht is het andersom aan de hand: dat een man er slechter vanaf komt dan een vrouw. En dat is volledig te verklaren – de vrouw bleef vroeger thuis, dus de (door mensen – dus mannen – ingerichte) maatschappij is gespitst op mannen die meedraaien met die maatschappij en vrouwen die braaf thuis de koffietafel zitten te poetsen en het kind een nieuwe luier onder binden. Feit dat de maatschappij aan verandering onderhevig is en vrouwen dus net zo hard mee ‘mogen’ draaien als mannen, kan er bij veel testosterontirannen niet in. Trump is er daar eentje van. Hoe komt dat? Omdat het zijn probleem niet is. Hij heeft geen last van racisme. Hij heeft geen last van seksisme. Het enige waar hij last van heeft is zijn eigen ego. Een bodemloze, onvervulbare leegte die gevuld moet worden met geld, macht en aanzien. Een vrouwendag is meer dan ooit nodig, maar misschien een mannendag nog veel meer. Dan leggen we eens onder de loep wat hun voorrechten allemaal zijn. Jongens, jongens, jongens…
