KINDERPARDON

Voor het eerst sinds de afschaffing van het kinderpardon heeft Nederland kinderen uitgezet die langer dan vijf jaar hier hebben gewoond en dus zogenaamd ‘geworteld’ zijn. Isaac, 16 jaar. Sarah, 11 jaar. Rejoice, 7 jaar. Visualiseer die leeftijden even. Ruim acht jaar woonde het gezin in een asielzoekerscentrum en zijn vorige week het land uitgezet. Dienst Terugkeer en Vertrek zette het gezin op het vliegtuig naar de Nigeriaanse stad Lagos. De kinderen zijn niet in gelegenheid gesteld om afscheid te nemen van hun vrienden en vriendinnen.
U moet weten, lezer, ik heb eigenlijk wat meer met dieren dan met mensen. Ik weet niet hoe dat zit, ik vind ze wat sympathieker. Maar als ik kijk naar mijn twee nichtjes, Fienemans en Kleine Knof, breekt mijn hart als ik er aan denk dat zij nu Nederland uit zouden worden gezet naar een, voor de kinderen, totaal onbekende plaats. Geen duf hutje op Center Parcs, maar een onveilig land waar ze de mensen niet kunnen verstaan. Wat een angst, onzekerheid en trauma dat met zich mee moet brengen. Volgens Marjolintje Faber van Asiel en Migratie kan het in de toekomst zeker vaker gebeuren. In de quote hoor je haar glunderen, walgelijk. Ik zou wel eens willen zien als we familie Faber met de hele santekraam een enkeltje Nigeria zouden geven. Dat wordt er niet gezelliger op, kan ik u vertellen. Hoe kan de wereld zo in elkaar steken. Hoe kunnen we elkaar met droge ogen aankoekeloeren en zonder pardon die junioren de Nigeriaanse grens over mieteren.
Stelt u zichzelf weer even voor, toen u een jaar of 11, 12 was. Dan heb je zoveel behoefte aan vastigheid, vertrouwen en een stabiele omgeving. Wat een trauma voor de kinderen die nu ineens hoeter de koeter terug moeten. Weet nu alweer dat de mailbox straks overstroomt met redenen waarom het allemaal wél moet, dat Nederland vol is en dat soort argumenten. Dat zal allemaal wel. Maar wie hebben die regels bedacht? Juustem, volwassen mensen. Kinderen kunnen geen bal doen aan de grote rommelbende die we er van hebben gemaakt met zijn allen. Maar hierbij geldt wel de regel van de dieren: de volwassen mensen komen er mee weg en de dieren en kinderen zitten met de gebakken peren. De wereld is knotsknettergek en dat maakt me onbedaarlijk pissig. Stelletje klootzakken. Pardon.