Overig
Je kunt nog zulke mooie meubels hebben, maar als de kleuren niet op elkaar aansluiten, voelt een tuin al snel onrustig. Dat heb ik zelf ervaren toen ik enthousiast allerlei losse elementen bij elkaar zocht. Een groene bank, een witte tafel, blauwe kussens en hier en daar nog wat houten details. Op zichzelf mooie keuzes, maar samen klopte het totaalplaatje niet. De sfeer die ik in mijn hoofd had, kwam niet tot leven in de ruimte. En dat had alles te maken met kleur.
In een buitenruimte is kleur bepalender dan je denkt. Niet alleen door de meubels, maar ook door schaduw, lichtinval en de planten eromheen. Ik had bijvoorbeeld niet gedacht dat een lichtgrijze stoel bijna wit zou lijken in de volle zon, terwijl hij op de foto veel donkerder oogde. Toen ik dat eenmaal doorhad, ging ik bewuster kijken naar hoe kleuren zich gedragen buiten. Je ziet dan ook waarom sommige combinaties rust geven, terwijl andere juist visueel botsen, zonder dat je meteen weet waarom.
Ik begon opnieuw. Niet door alles te vervangen, maar door te kijken naar welke tonen al in de tuin zaten. Er was veel groen, wat logisch is, en daarom besloot ik om aardetinten toe te voegen in plaats van meer uitgesproken kleuren. Denk aan zandkleurige kussens, bruingrijze potten en accessoires die op een natuurlijke manier in de omgeving opgingen. Toen ik tuinsets van Tuinmeubelshop.nl erbij betrok, viel het op hoe makkelijk die zich lieten combineren met rustige kleuren. Zonder veel moeite ontstond er een samenhangend geheel.
Wat ook goed werkte was om kleuren niet per meubelgroep te gebruiken, maar ze juist door te trekken over verschillende plekken. Dezelfde kleur kussen op zowel de loungebank als op de eetstoelen. Een tafelblad dat hetzelfde hout had als de bijzettafel verderop. Daardoor leek de tuin ineens groter, alsof alles in elkaar overliep. De aparte hoeken voelden nog steeds als eigen zones, maar wel als delen van één geheel. En precies dat maakt het verschil tussen losse meubels en een doordachte inrichting.
Een kleur die binnen warm lijkt, kan buiten koel ogen. Vooral op zonnige dagen merk je hoe fel wit ineens hard kan worden, of hoe koelblauw kil aanvoelt in de schaduw. Ik ging daarom steeds vaker op verschillende momenten van de dag in de tuin zitten om te kijken wat licht met het kleurbeeld deed. Door zo te observeren werd ik steeds zekerder van mijn keuzes. En als iets toch niet werkte, dan paste ik liever een klein detail aan dan het hele plan.
De grootste verandering kwam toen ik niet meer probeerde mijn meubels te laten opvallen, maar ze juist wilde laten aansluiten bij wat er al was. De kleur van de schutting, de tegels, de beplanting, alles gaf een richting aan. In plaats van te sturen, ging ik meer meebewegen met wat de tuin zelf aangaf. En dat werkte. Niet alles hoeft te verschillen om karakter te hebben. Soms ontstaat balans juist wanneer je kiest voor kleuren die de omgeving versterken in plaats van overheersen.
