Heggen leggen

Een vroege zaterdagochtend. De laagstaande winterzon scheen, na eindeloos veel grauwe en miezerige dagen, op het juiste moment door de voorruit, recht in m’n bakkes. Dat vond ik voor deze keer niet erg, want de timing was goed. Ik was namelijk op weg naar een locatie in het buitengebied van Lettele voor een heggenplantochtend, vast in een zompige wei. De radio ging nog wat harder, de lege weg slingerde aangenaam door een bos. Want zeg nou zelf, wat is er lekkerder voor een beeldschermridder dan op een winterkoude zaterdagmorgen met vijftien andere vrijwilligers door een hobbelig weiland te banjeren om een paar honderd meter heggen te gaan planten? En zo het landschap weer een klein beetje terug te brengen naar hoe het ooit was geweest, voordat het door onze nietsontziende landbouwmethodes werd kaal gerooid en recht geplet. De opbrengsten per hectare stegen tot recordhoogtes, maar de prijs was dat zo’n beetje al het leven eruit verdween.
Helpt dat dan wat, zo’n stukkie heg aanplanten, vraagt u zich misschien af. Het lijkt een druppel op een gloeiende plaat. Nou, het feit dat er elk jaar meer meters heg worden aangeplant wil zeggen dat er bij steeds meer mensen een omslag in het denken heeft plaatsgevonden. Landschapsbeheer moet echt anders, want we zijn qua biodiversiteit op een letterlijk doodlopende weg aanbeland.
En het geeft ook zo’n lekker gevoel dat je er zelf letterlijk de handen voor uit de mouwen kan steken om bossen met meidoorns, sleedoorns en rozen in de grond te steken. Stichting Hoopheggen regelt al het voorwerk. Vanuit Olst is hun initiatief inmiddels uitgewaaierd over half Nederland. Dus terwijl jij op je knieën in de modder zit, samen met mensen die je anders nooit zou ontmoeten, weet je zeker dat tegelijkertijd op veel andere plekken een bont gezelschap van mannen, vrouwen, jong en oud, hetzelfde doet. Ons landschap weer een klein beetje mooier maken. Daarna allemaal tevreden uitdampen op een paar strobalen in een oude schuur met een kop soep en een broodje.
Nou, zo kan ie wel weer Van den Boom met dat gepreek en die borstklopperij. Eerst maar eens kijken hoe je de volgende ochtend uit je bed gaat stappen, of je dan nog zoveel praatjes hebt…