Columns

Glimlachen zonder print

Snel nog even een printje maken voordat je de deur uit gaat. Zou een fluitje van een cent moeten zijn, toch? Maar daar had onze nieuwe printer dus geen zin an. Het was niet voor het eerst dat ie werk weigerde. En het was allemaal nog wel zo goed begonnen. Nadat het vorige exemplaar na elke drie printjes een nieuwe, peperdure cartridge begon te eisen, hadden we ‘m moeten laten afvoeren.
Snel online een nieuwe besteld bij de onderneming die als missie heeft om de veeleisende klant een glimlach te bezorgen. Ik gunde ze daarom alle succes en een mooie omzet. Toen er op een koude zaterdagmorgen een blozend, goedlachs meisje aan kwam fietsen met onze nieuwe printer voorop in de tas smolten we bijna. Wat kon er nu nog fout gaan?
Nou…al vanaf het moment dat we ‘m hadden aangesloten kregen we onze bedenkingen. Het apparaat produceert namelijk na elk vriendelijk verzoek om onnaspeurbare redenen een enorme verscheidenheid aan geluidjes, felgekleurde lichtjes en opflikkerende knoppen. En veel foutmeldingen. Hoogst zelden een gelukt printje. Ook dit keer dus niet. Geruststellend gezoem als voorspel ging plotseling over in dreigend gegorgel, waarna er een onheilspellende stilte intrad. Een blik op de ingewanden leerde dat er ergens een maagdelijk, onschuldig A4-tje onbarmhartig was vermalen. Het kostte enkele krachttermen en veel tijd voordat we de laatste snippers uit het apparaat konden verwijderen. Dit ging zo niet langer. Gelukkig konden we tijdens een weekendje weg terecht bij een heus inzamelpunt. Geheel in lijn met de bedrijfsfilosofie was het daar buitengewoon gezellig. We parkeerden voor de deur, werden bij de ingang hartelijk verwelkomd met koffie en konden op onze beurt wachten in behaaglijke fauteuils. Nauwelijks hadden we onze derrieres laten zakken of een vrolijk tingeltje kondigde onze beurt aan. We deponeerden onze klachten en de printer op de balie bij een vrolijke medewerker die ook vond dat de fabrikant meer had kunnen investeren in printcapaciteiten en wat minder in toeters en bellen. Toch zou onze printer eerst ter reparatie worden ingezonden. Een nieuwe, liefst van een ander merk, bleek nog niet mogelijk. We glimlachten onze teleurstelling weg en zijn nu een tikje bevreesd hoe lang ons printerloze tijdperk zal gaan duren.