Eus moet altijd overal

Hoe lang kun je het verdragen om steeds hetzelfde gezicht tegen te komen, vroeg ik me onlangs af. Ik had een tijdje vergeefs geprobeerd om, al was het maar voor één luizig dagje, de op zich zeer sympathieke tronie van stadsgenoot Özcan Akyol te vermijden. Maar waar ik ook liep in de binnenstad, naar welke tv-zenders ik ook zapte of om het even welke krant of magazine ik ook opensloeg, het lukte me maar niet om zijn dwingende oogopslag, invoelende interviewstijl, minzaam grijnzende tafelgezicht of gepeperde volzinnen ook maar een half etmaal helemaal te ontlopen.
Dan stel ik nog niet eens de vraag hoe lang iemand er zo’n onvoorstelbaar arbeidsethos op kan nahouden. Zonder op een slechte dag rillend achter een inwisselbare talkshowtafel en plein public ineen te zijgen. Iets wat Allah of God of welke hogere macht dan ook verhoede uiteraard. Maarrr, hoe wenselijk is het eigenlijk, dat al die verschillende media kennelijk zo geconditioneerd zijn dat ze voornamelijk op de overbekende paarden willen blijven wedden?
Want er zal toch onvermijdelijk een dag komen dat het merk Akyol zodanig is uitgemolken en aangelengd, dat het voor de doorsnee mediaconsument niet meer te pruimen zal zijn. En wat moet je dan, als je het, ondanks het gebrek aan een handvol Luyendijk-vinkjes, toch helemaal hebt gemaakt in medialand?
Hoe lekker ik een mok rijkgevulde erwtensoep ook vind, ik eet er altijd te veel van en vraag daarna altijd nogal dwingend om een tweede portie. Daarna kan ik een tijdje geen erwtensoep meer zien of ruiken. Laat staan dat ik het ergens zou willen bestellen, hoe verleidelijk het ook op de menukaart staat afgebeeld. Ik bedoel maar, wanneer je alles met mate kunt consumeren blijft het verlangen altijd ten minste op een laag pitje branden. Zodat je dat op een gegeven moment toch weer omzet in een nieuwe bestelling.
Ik beschouw het mediafenomeen Eus inmiddels als drie borden erwtensoep die ongevraagd tegelijkertijd aan me worden voorgezet, en dat op een warme zomerdag. Dat is toch echt zonde van die niet te versmaden delicatesse.
Hoog tijd dus voor een … ehh… lekkere mok tomatensoep?