Een groene Sinterklaas

De goedheiligman mag dan pas afgelopen zaterdag z’n stoomboot in de haven van Gorinchem – of Gorkum, daar wil ik vanaf zijn – hebben laten afmeren door een ongeregeld zooitje roetvegers, ik kon alvast tevreden vaststellen dat ik al voor dat gedenkwaardige moment twee items van mijn groene wensenlijstje kon afvinken. Op deze plek schreef ik al eens over hoe geweldig ik het idee vind om de natuur als rechtspersoon te erkennen. Om zo te voorkomen dat er tijdens elk besluitvormingstraject gedachteloos met de natuurbelangen zou worden omgesprongen. Het inmiddels wijdverbreide idee dat we de natuur eindeloos kunnen uitmelken, versnipperen en vormgeven zoals dat ons mensen het beste uitkomt, zou hiermee een halt kunnen worden toegeroepen.
Hoewel ik toen niet de illusie had dat dit idee in ons land snel zou worden opgepikt – organisaties in andere landen gingen ons hier al wel in voor – las ik tot mijn verbazing en vreugde vorige week in de krant dat de Limburgse gemeente Eijsden-Margraten precies dat nu wel gaat doen. Een motie daartoe is door de gemeenteraad aangenomen. Het besluit is nog zo vers dat nog niet vaststaat wie de natuurbelangen een stem gaat geven, één of meerdere lokaal actieve organisaties waarschijnlijk. Maar ik ben erg benieuwd hoe dat in de praktijk gaat uitpakken en of de hazen binnenkort weer zorgeloos door het heuvelland zullen kunnen huppelen.
Ook al blij werd ik van het bericht dat de gemeente Apeldoorn tegenwoordig weer paarden in laat zetten voor het noodzakelijke bosonderhoud. Goed nieuws voor iedereen die wel eens een boswandeling maakt en daarbij de vrijwel onuitwisbare sporen van gigantische, loodzware en lawaaiige bosbouwmachines moet trotseren. Zoals volledig naar de gallemiezen gereden bospaden waar door de aangedrukte grond altijd plassen water op blijven staan. Weg natuurbeleving… En deze klassieke bosbouwmethode blijkt dus niet eens duurder te zijn, waarmee we zomaar een voorondersteld efficiencyvoordeel van het gebruiken van lompe machines in kwetsbare natuur overboord kunnen kieperen. Ben benieuwd welke gemeentes en natuurorganisaties nu ook weer ouderwetse paardenkrachten het bos in durven sturen.
Dus wat ik ook nog in mijn schoen zal aantreffen de komende weken, Sinterklaas kan voor mij al niet meer stuk…