Droomvlucht

Het leek niet echt, fake, maar alles om mij heen was zo mooi dat ik al snel zoiets had van: laat dit maar een tijdje zo blijven. Het licht was fraai en warm, de omgeving vooral groen en er liepen ook een paar hele aardige mensen rond. En ik zweefde door die ruimte in de richting van een, wat was het, wereldbol?  Eenmaal dichterbij bleek die bol er eentje van ondoorzichtig glas. Er zweefde ook nog iemand naast trouwens. Was het haar bol? Een oudere vrouw hield een stokje in haar hand dat ze eerst op mij richtte en daarna op de bol. Daarop verscheen uit het niets de cijfercombinatie 2030. Dat moest een jaartal zijn, begreep ik instinctief. Was dit een glazen bol? Bood ze mij nu werkelijk een blik op de toekomst? De niet zo verre toekomst misschien, maar tegenwoordig is een voorspelling over hoe ons leven er over een jaar uit zal zien al gewaagd. En, gratis? Ik dacht aan broeierig kijkende kaartenlegsters op de kermis, die pas begonnen als je eerst flink had gedokt. Maar ze keek uitnodigend en herhaalde het stokjesritueel. Eerst zweefde ik nog een kort rondje, wilde ik dit wel? Maar mijn nieuwsgierigheid won het van mijn reserves en toen zweefde ik dicht genoeg naar de bol om een blik in de toekomst te kunnen werpen.
Ik zag een menigte aan weerszijden van een brede weg waarop een Romeinse zegekar werd voortgetrokken door vier witte paarden. Daarop ontwaarde ik Trump, getooid met baseballpet met een grote 3 erop, minzaam zwaaiend naar het volk. Op de achtergrond was het tot het paleis van Versailles omgebouwde Witte Huis nog net zichtbaar. Ik wendde mijn blik snel af en herkende mijn eigen land. Ik zag dat wat een ooit een razend drukke grenspost moest zijn geweest, nu volledig was afgesloten met manshoge hekken. Er wapperden twee omgekeerde Nederlandse vlaggen op.
Opeens begon het totaalbeeld te vervagen. Ik begreep dat mijn glazenboltijd op was. En terwijl ik direct enorme spijt had van mijn nieuwsgierigheid, opende ik mijn ogen en zat rechtop in bed. Wat een onheilspellende droom was dat, gelukkig weer terug in de werkelijkheid! Maar, hoe langer ik er over nadacht, des te meer verdween mijn euforie. Had ik dit wel echt gedroomd?