Stedendriehoek
De verzamelplek ligt bij Buitenplaats Beekhuizen, midden op de Veluwezoom. Rob en Wim wachten acht geïnteresseerden op om in de sporen van de wolf te treden. Want de wolf is weer in Nederland. Waar je op moet letten, wil je kans maken op een ontmoeting met de wolf, vertellen de mannen tijdens de wandeling. Het verhaal van Rob en Wim is één van de 100 verhalen die dit jaar gedeeld worden met de campagne Mensen Maken Nederland, vanwege het Nationaal Jaar Vrijwillige Inzet.
Van de twee mannen is Rob Guns degene die het meest van wolvensporen weet. “De kans op wolvensporen in dit gebied is wat kleiner dan tien kilometer verderop en noordelijker op de Veluwe.” De wandeling start om meer praktische redenen op deze plek: parkeergelegenheid en een eettentje, wel zo handig.
Voor Wim Visser is deze plek een thuiswedstrijd: hij woont in Velp. Rob moest er eventjes voor rijden. Vanuit Apeldoorn rijdt hij voor de wolvenwandelingen richting het zuiden. Al sinds hij als jongen van tien in Joegoslavië tijdens een wandeling met zijn vader een wolf hoorde huilen, is hij gefascineerd door het beest. “Eerst moest ik 800 kilometer richting het oosten van Duitsland rijden om wolven te spotten, maar nu zitten ze zo’n beetje in mijn achtertuin.” Die achtertuin is Kroondomein Het Loo, niet ver van zijn huis. ’s Avonds na het eten gaat hij vaak met de verrekijker en de camera op pad.
De interesse van Wim gaat meer uit naar de natuur in het algemeen. “Ik ben opgegroeid op de Veluwe en leerde al jong dat je van de natuur kunt leven en er met respect mee moet omgaan.” Tijdens de wandelingen zul je hem vooral horen vertellen over het belang van aaneengesloten natuurgebieden. “De natuur in Nederland is te erg versnipperd, het raakt verstoord. Aan de verspreiding van de wolf kun je precies zien waarom aaneengesloten natuur goed is: ze lopen de rustige routes waar geen licht of andere verstoring is.”
De mannen ontmoetten elkaar via social media. Na de komst van de wolf in Nederland, raakte Wim verzeild op wat Facebookgroepen en zag daar vooral mensen met tegengestelde meningen over de komst van de wolf. Van laten gaan tot wegjagen, hij zag het allemaal voorbijkomen. “Dat beest is nog maar zo kort hier, wat weten we er eigenlijk van? Ik miste de onderzoekende blik die ik zelf had. Uiteindelijk kwam ik Rob tegen en heb hem een berichtje gestuurd. Hij bleek er net zo in te staan als ik: met een open blik, onderzoekend. Twee andere mensen hebben toen de Werkgroep Wolf Nederland opgericht en wij zijn aangehaakt.”
De groep bestaat inmiddels uit acht vrijwilligers. “Hier op de Veluwe is een aantal vrijwilligers, evenals in Drenthe waar de wolf ook voorkomt. Veel van ons zijn echte doeners, ook in het dagelijks leven.” Wim zelf heeft na achttien jaar bij justitie te hebben gewerkt een eigen bouwbedrijf en Rob is projectleider in het bouwglas. Omdat Wim het naar eigen zeggen gewoon goed heeft, besloot hij een aantal dagen per maand te besteden aan een goed doel. In de lijn van zijn interesse voor de natuur werd het de Werkgroep Wolf. De mannen spenderen niet alleen hun tijd aan de wandelingen, maar plaatsen ook nachtcamera’s om de wolf in beeld te krijgen. Daarnaast organiseren de leden wandelingen, geven voorlichting aan schapenboeren hoe samen te leven met de wolf en regelen lezingen. Het doel? Zo vreedzaam mogelijk samenleven met de wolf in Nederland.
Als liefhebber van de wolf was het nieuws dat dit roofdier de weg naar ons land had gevonden natuurlijk leuk. Wekelijks speurde Rob naar de wolf: pootafdrukken, drollen, grotendeels opgegeten prooien. Na twee jaar was het eindelijk zover en stond hij oog in oog met een drachtige wolvin. Hij keek naar haar en zij naar hem. “Ze bleef staan. Wolven leven wel het liefst ver weg van mensen, maar weten ook precies vanaf welke afstand ze nog veilig zijn. Ze bleef staan en ik kon dus goed kijken.”
Ondanks alle kennis over wolvensporen en een collega-vrijwilliger die er een neus voor heeft, is voor Wim tot nu toe een ontmoeting met de wolf uitgebleven. “Natuurlijk is het leuk als ik er eentje zou zien, maar voor mij is vooral de natuur in het algemeen belangrijk.”
De groep staat op het punt van vertrekken, de eerste nieuwsgierige toehoorders zijn gearriveerd. Drie uur lang zullen ze wandelen over de groene beboste heuvels van de Veluwezoom en horen wat Rob en Wim te vertellen hebben. In het spoor van de wolf!
