Stedendriehoek

Theaterdirecteur wil lange rode jurk weer aan

Foto: Marieke Dijkhof

Orpheus directeur Mirjam Barendregt (Foto: Rob Voss)

Foto: Hans Hordijk

Foto: Gerard Oltmans

“Je hebt gebeurtenissen die je het liefst wilt vergeten, maar die je tegelijkertijd nooit meer vergeet. Eigenlijk geldt dat voor het jaar 2020 en Orpheus. We begonnen het jaar uitstekend, niet alleen met prachtige community-projecten zoals de Gouden Dans voor Apeldoornse senioren, maar ook met een volle agenda voor congressen en events en een theaterprogramma om oprecht naar uit te kijken. Kleine en fijne producties in onze kleine Altioszaal, maar ook grootse producties zoals vijf weken Hello, Dolly! in onze Hanoszaal”, vertelt Mirjam Barendregt, directeur van Theater Orpheus.

“Op 8 maart ging Hello, Dolly! met Simone Kleinsma en Paul de Leeuw in de hoofdrollen in première in Rotterdam. Ik was erbij. In gala. Speciaal een feestelijke lange rode jurk aangeschaft. Als ik daaraan terugdenk, word ik verdrietig. Grote producties als deze vragen maanden en maanden voorbereiding, repetities, maken van decors en kostuums. Het is spannend om dan bij de première te zijn. Komt het er allemaal uit? Is het zoals je had verwacht of gehoopt? Op zondag 8 maart zag ik deze feestelijke en rijke productie. Ik dacht: dat komt wel goed in Orpheus. Sterker nog, we hadden al veel kaarten verkocht…”

“Voordat Hello, Dolly! zou komen, brachten we alles in gereedheid voor de viering van 55 jaar Orpheus op 12 maart. Ook hier maanden voorbereiding van een enthousiast team collega’s. We wilden geen feest voor bobo’s, maar een feest voor iedereen: bakwedstrijd, funrun dwars door ons pand, een kleine expositie over 55 jaar Orpheus, een fijne lokale proeverij en een geweldig sixtiesfeest. Maar voordat ons grote feest kon losbarsten, moesten we alles afblazen. Om 12.00 uur proostten we nog met alle collega’s en zaten we aan de taart, drie uur later was alles over.”

Weken werden maanden

“We hadden, net als heel Nederland, geen idee wat ons te wachten stond. Je dacht nog: dat duurt misschien een paar weken. Die weken werden echter maanden en ook nu is er nog geen zicht op het einde van deze pandemie. Ook bij Orpheus zat iedereen verplicht thuis en dat was niet eenvoudig. Niet als je kinderen thuis moet lesgeven, maar ook niet als jouw werk gebonden is aan onze voorstellingen, congressen en ons restaurant.”

“Zodra het weer kon en mocht, hoewel voor slechts dertig mensen, gingen we weer open. Ik weet het nog goed. Het voelde als een feestdag, 4 juni, een theaterdiner voor dertig gasten. Wat waren we blij, maar ook: wat was het onwennig en spannend. Want het was open op de anderhalve meter, de mondkapjes hadden hun intrede nog niet gedaan, maar we experimenteerden wel. En dat was goed en nuttig, zo waren we goed voorbereid op wat nog ging komen: meer mensen ontvangen op de anderhalve meter. De saamhorigheid was en is goed in ons team. Iedereen realiseert zich: dit moeten we samen doen. We slepen elkaar er doorheen. Doorgaan zit in onze cultuur. En iedereen is flexibel en maakt zich nuttig. Ook al is dat in ander werk. Zo draaiden kantoorcollega’s mee in ons Restaurant 055 en worden nu de eigen kantoren onder handen genomen. Met restjes verf komen we een heel eind.”

“In onze grote zaal, waar we normaal plaats hebben voor 1286 gasten, kunnen we nu op de anderhalve meter 444 gasten ontvangen. En alleen maar omdat onze technische ploeg de halve zaal heeft omgebouwd. In september hadden we regelmatig ‘uitverkochte’ zalen. We waren blij dat het publiek ons gelijk weer wist te vinden en ook had uitgekeken naar een avond theater. De reacties waren hartverwarmend. En dat zijn ze nog steeds. We ervaren veel support. Ik denk dat het voor het publiek soms ook voelde om moedeloos van te worden. Weer werd een voorstelling geannuleerd of verplaatst, weer een voucher erbij. We hebben echt ons best gedaan, en reken maar dat daar heel erg veel werk in zat, om zo goed mogelijk te communiceren en vervangende data te zoeken. Ik zal blij zijn als we daarvan af zijn.”

Met open armen ontvangen

“We willen vooruit. Op naar 2021. We rekenen nog op restricties tot aan de zomer, maar we hopen oprecht dat we vanaf september 2021 weer normaal kunnen werken en echt alle bezoekers weer met open armen kunnen ontvangen. De eerste helft van 2021 presenteren we alles nog op de welbekende anderhalve meter; dat maakt dat we verwachten nog maar weinig te hoeven verplaatsen. Reken maar dat daar ook een paar heel speciale producties tussen zullen zitten: Annie, de musical komt terug, onze eigen productie Aan de vooravond over de geschiedenis van Het Apeldoornsche Bosch brengen we alsnog, maar ook een spectaculaire voorstelling die zal klinken als een klok (helaas, ik mag er nog niets over zeggen) en een nieuw initiatief: De Passie, een voorstelling met hoogtepunten van de Mattheus Passion en Jesus Christ Superstar op 3 en 4 april. Wij gaan echt voor de live theaterbeleving. Ik denk dat iedereen dat nu ook zo mist. Vanaf september gaan we dan echt los: de derde editie van ons eigen jazzfestival Generations op 18 september, gevolgd door een eigen muziektheaterproductie met Paleis Het Loo, dat natuurlijk in 2021 heropent, in de hoofdrol en ik hoop op 10 oktober 2021 de première van een nieuwe Nederlandse musical in Orpheus. Zou ik mijn lange rode jurk dan weer uit de kast kunnen halen?”