Sport
APELDOORN – Hij kan het nog steeds moeilijk bevatten. Een jongensdroom ging in vervulling voor Alpay Yuzgec. De trots die de geboren en getogen Apeldoorner voelde toen hij onlangs debuteerde voor het Turkse nationale zaalvoetbalteam, valt moeilijk in woorden uit te drukken. “Ik ben in Nederland geboren, ik woon hier en ik spreek de taal, maar ik heb Turks bloed. Bij het meezingen van het volkslied kreeg ik echt kippenvel.”
Clubgenoot en veelvoudig Turks international Cihan Özcan liet de naam van de 20-jarige keeper vallen bij de technische staf. Van het een kwam het ander. Twaalf dagen verbleef de Aventus-scholier onlangs op uitnodiging van de voetbalbond in Turkije. De doelman van WSV (zaal) en TKA (veld) maakte er niet alleen een trainingsstage mee, hij reisde eveneens met de nationale zaalselectie naar Moldavië. Bij het tweede duel in Ciorescu maakte Yuzgec op woensdag 6 december zijn officiële interlanddebuut.
De indrukken die hij opdeed, noemt de fervente Besiktas-supporters zonder uitzondering positief. “Alles was heel goed geregeld. Ik ben heel goed opgevangen. Turken zijn nou eenmaal heel openhartig. Er waren veertien spelers uitgenodigd. Drie daarvan kwamen uit het buitenland. Naast mij was ook een jongen uit Duitsland en eentje uit België. In Turkije zelf is geen league. Die jongens uit Turkije zelf spelen voor studententeams. Dat trainingskamp was iets buiten Istanbul, in Riva. Het was echt het profleven, hè. Trainen, eten, rusten.”
Hoogtepunt vormde het uitstapje naar Moldavië. “We speelden in een heel luxe hal. De kleedkamers hadden zelfs een jacuzzi. Dat is wel wat anders dan wat ik gewend ben”, keek de Apeldoorner in de Futsal Arena van de Moldavische voetbalfederatie zijn ogen uit. Het bleef echter niet alleen bij toekijken voor Yuzgec. “De eerste wedstrijd keepte mijn concurrent Serkan. In de tweede wedstrijd mocht ik de tweede helft meedoen.”
“Wat de trainer vertelde, hoorde ik slechts half. Je weet dat waar veel jongens van dromen voor jou echt werkelijkheid wordt. Alles gaat op zo’n moment door je heen. Spanning. Trots. Wanneer het fluitje dan klinkt, ben je dat meteen kwijt. Ik stopte een strafschop, ja. Heel mooi natuurlijk. Jammer genoeg scoorde Moldavië twee keer en verloren we met 3-1. Maar ik heb meer ballen tegengehouden dan doorgelaten”, was de debutant al met al niet ontevreden over zijn eerste optreden in het Turkse doel.
Yuzgec hoopt dat hij zijn visitekaartje heeft afgegeven en dat hij in de toekomst vaker zal worden opgeroepen door de Turkse bondscoach. Het avontuur dat hij beleefde, smaakt duidelijk naar meer. “Dit was een ervaring die ik nooit meer zal vergeten. Ik ben zeker niet met een slecht gevoel weggegaan. Maar ik zal het toch zelf moeten bewijzen.”
Het niveau van het Turkse en het Nederlandse nationale futsalteam ontloopt elkaar niet zo veel, schat de goalie in. “Wij kunnen wel beter. Ik denk dat Nederlands iets meer volgens een systeem voetbalt. Maar we gaan het in februari zien. Dan speelt Turkije tegen Nederland op een toernooi in Portugal. Het zou heel mooi zijn wanneer ik daar bij mag zijn”, droomt de Apeldoorner in hart en nieren er stiekempjes al van om eerdaags met Turkije tégen Nederland in het strijdperk te treden.
Dat hij momenteel bij zijn club WSV/FSG Academy genoegen moet nemen met een reserverol, doet daar niets vanaf. Het afgelopen seizoen verdrong hij veteraan John van den Vosse uit het WSV-doel en leverde hij er een niet geringe bijdrage aan dat de Apeldoorners zich in de eredivisie handhaafden. De nieuwe coach Anouk Roest geeft de voorkeur aan de meer ervaren Manuel Hoogewoning. “De coach kiest voor iemand anders. Hij vond dat ik een slechte voorbereiding heb gedraaid. Ik maak daarom nu mijn minuten bij het tweede, in de Topklasse, en zit afwisselend met Fernando Dall bij het eerste op de bank. Ik moet wachten op mijn kans.”
