Columns
Arnold Zweers
Arnold Zweers
In het begin keek ik vol verbazing omhoog. Liggend op het strand bij ons appartementencomplex op Rhodos kwamen de vliegtuigen met enorm kabaal op amper tweehonderd meter hoogte overvliegen. De landingsbaan waar we zelf net waren aangekomen ligt op twee kilometer afstand. Maar waar mensen in ‘recensies’ hotels altijd afzeiken vanwege een piepende deur, krakend bed of een kamer ‘die niet meer van deze tijd’ is, las ik geen woord over die Boeings. Met tweehonderd vakantiegangers aan boord om de zeven minuten op bijna aanraakbare afstand boven je hoofd.
Is het ‘t vakantiegevoel dat je mild stemt? Denk ik wel, want – al zou ik absoluut niet dicht bij een grote luchthaven willen wonen – hier op het strandbedje had het iets gezelligs. Dat je moeiteloos kon lezen dat het er eentje van TUI was, Ryanair of van Corendon waar mijn vrouw en ik mee gekomen waren.
Vakantie ontspant – zeker in de loomte van een Grieks eiland – en schept een flinke afstand tot ons eigen Nederland vol muggenzifters. Dat dan ineens zover weg, minuscuul en onbelangrijk lijkt.
Natuurlijk volgde ik het nieuws in m’n digitale krant. En dacht bij het lezen van weer een episode in de tragedie rond de Uddelse ex-boer Gerrit van den Brink: gemeente, houd er eens mee op. Het is een mirakel dat die man, zijn dochter en buren nog niet in het gekkenhuis zitten. ‘Het Stadhuis’ heeft in deze affaire ook geen schone handen. Want bij de bouw van die woningen is door de gemeente kennelijk niet goed opgemeten of ze wel exact op de juiste plek stonden. Burgemeester, ga naar de Oudedijk, leg die mensen symbolisch een bescheiden boete’tje op en zet een punt achter het drama. Bespaart een boel (juridische) kosten, imago-schade voor de gemeente en vooral menselijk leed.
Wat ik op mijn vakantieadres dan wèl mooi nieuws vond, was het gerechtelijk vonnis dat de mierenneukers bij het ministerie van Landbouw het ‘dieronvriendelijke’ Dolfinarium niet mogen bekeuren omdat ze de dolfijntjes weleens over hun trainers heen laten springen.
En ik las de naam van ons nieuwe zwembad: Aquadoorn. Bravo. Waarna ik de heerlijke verkoeling van de zee opzocht.
Tot volgende week!