Stedendriehoek
door Bert Nijenhuis
APELDOORN – De zinnen verzetten en verveling tegengaan. Dat waren voor elf Oekraïense vluchtelingen de belangrijkste redenen om te solliciteren bij Julianatoren. Het mes snijdt aan twee kanten, want het Apeldoornse kinderpretpark lost met het aanstellen van Oekraïners een deel van het personeelstekort op.
Directielid Ronald Noorlander is dan ook erg tevreden. “De Oekraïense collega’s zijn blij dat ze iets kunnen betekenen en goed in hun werk. Voor ons zijn het volwaardige krachten.”
De bezoekers weten Julianatoren inmiddels weer volop te vinden. De gevolgen van de coronacrisis zijn vooral nog merkbaar aan het personeelsbestand. “Ons probleem is dat we een seizoensbedrijf zijn”, verklaart Noorlander. “Mensen werken hier van eind maart tot de laatste zondag van oktober. Na de crisis zaten veel sectoren te springen om personeel. Tegen de tijd dat wij weer open gingen, was de spoeling dun.”
Via de gemeente en Werkleerbedrijf Lucrato werd contact gelegd met een aantal in Apeldoorn verblijvende Oekraïense vluchtelingen. “Vijftien namen er deel aan de eerste sollicitatieronde. Daarvan zijn er vier afgehaakt. Dat gebeurt ook met Nederlandse sollicitanten, want het werk moet je liggen.” De elf ‘overblijvers’ gaan elke dag met plezier naar hun werk. Noorlander: “Voor hen is het geen moeten maar willen. Zij zijn niet uit armoede naar Nederland gekomen. Of gehaald voor het vieze werk, zoals de gastarbeiders vroeger. Tijdens de sollicitatieronde werd gevraagd: ‘Verdienen we net zoveel als de Nederlanders?’ Die vraag kon ik bevestigend beantwoorden.”
Poffertjes
De Oekraïners vormen een gemêleerd gezelschap binnen het Apeldoornse kinderpretpark. “Een advocate bakt poffertjes”, noemt Noorlander als voorbeeld. “Een andere medewerker heeft in Oekraïne een eigen fastfoodketen. Zijn expertise komt ons natuurlijk goed van pas. Een muzieklerares begeleidt de shows. Verder hebben we onder meer een galeriehouder en een kledingzaakeigenaar in dienst. Een speciale vermelding verdient onze keukenprinses Yulia. Omdat zij in slot Het Oude Loo verblijft, noemen we haar ook wel prinses Julia. Met een knipoog naar onze mascotte Julia en prinses Juliana.”
Vluchtelingen uit Oekraïne mogen in Nederland betaald werk doen zonder werkvergunning. De enige vereiste om bij Julianatoren aan de slag te kunnen, is het beheersen van de Engelse taal op basisniveau. “Hoe beter ze de taal beheersen, hoe meer ze tijdens hun werk in contact komen met bezoekers. Ze dragen een naamkaartje met de Oekraïense vlag en kunnen in het Engels worden aangesproken.” Volgens Noorlander leren Oekraïense en Nederlandse medewerkers ook van elkaars cultuur en taal. “Dat begint ’s ochtends al als de Oekraïners ons begroeten met ‘dobroho ranku’ en een ‘goedemorgen’ terugkrijgen.”
Vrolijkheid
De oorlog in het thuisland hangt voor de Oekraïense medewerkers als een schaduw over hun dagelijks leven in Apeldoorn. “Eén collega maakt zich veel zorgen over haar ouders die daar nog verblijven. Ze facetimen elke dag met elkaar, wat enorm helpt. Een andere collega was in tranen toen ze hoorde dat haar wijk was gebombardeerd. Uiteraard hebben onze Oekraïense medewerkers heel veel steun aan elkaar. Ze passen bijvoorbeeld ook op elkaars kinderen. Dat hier in het park altijd vrolijkheid heerst, is natuurlijk een groot pluspunt.”
Een volgende groep Oekraïners staat ondertussen te popelen om bij Julianatoren aan de slag te gaan. “Voor zover ik weet zijn wij hierin uniek. Ik zou andere pretparken zeker aanraden Oekraïense vluchtelingen aan te nemen. Maar dan wel als volwaardige medewerkers. Noorlander verwacht niet dat er Oekraïense medewerkers zijn, die hun toekomst in Nederland zien. “Als het weer veilig is in hun thuisland, keren ze ongetwijfeld terug. En als ze morgen worden opgeroepen om voor hun land te vechten, staan ze gelijk paraat.”
