Stedendriehoek
APELDOORN – In dit artikel maakt u kennis met het Iraanse echtpaar Shahrzad en Javad. In 2022 zijn ze in Nederland komen wonen. Nieuwsblad Stedendriehoek sprak met Javad over de beweegredenen om voor Nederland te kiezen en de moeite die het hem kost om hier een passende baan te vinden.
De koffie loopt door in hun woning in het noorden van Apeldoorn en een stukje cake wordt op tafel gezet. In aanwezigheid van zijn vrouw Shahrzad begint Javad te vertellen over zijn voormalige werk en het ontstaan van hun wens om te emigreren uit Iran. “Sinds 2015 was ik werkzaam als journalist bij het Franse internationale mediabedrijf Euronews. Om die reden overwogen we op enig moment om naar Frankrijk te verhuizen. Door een reorganisatie binnen dat bedrijf ging dat plan echter niet door.”
De stap naar Nederland
Hij vertelt over de tijd daarna: “Inmiddels hadden we twee kinderen, twee dochtertjes, en we dachten: misschien is het met het oog op hun toekomst beter om Iran te verlaten. We wilden niet wachten om mogelijk in de toekomst vluchteling te worden, kijkend naar het huidige regime in Iran. We wilden graag emigreren zónder vluchtelingenstatus, we wilden Iran verlaten met een positieve uitdaging. Dus mijn vrouw Shahrzad zei: ik ga me aanmelden voor een master studie. Zo gezegd, zo gedaan. Ze meldde zich aan voor de master Digital Communication and Marketing bij de Wittenborg Academy hier in Apeldoorn. Zo konden we de stap naar Nederland maken.”
Op de vraag: ‘waarom Nederland?’ antwoordt Javad: “Eigenlijk waren er meerdere redenen. Allereerst was het, doordat Shahrzad een opleiding ging volgen, redelijk makkelijk om hier te komen in vergelijking met andere landen. Een andere reden was dat men in Nederland doorgaans goed Engels spreekt. Ook is er voor mijn gevoel hier minder discriminatie naar vreemdelingen dan in andere landen. Ik was al meerdere keren in Europa geweest en ik voelde meer dan eens racisme en discriminatie in Duitsland en Frankrijk. Hier is het beter: Nederlands is tolerant en vriendelijk. We hebben ons van tevoren natuurlijk verdiept in de landen en zo zijn we tot het plan gekomen naar Nederland te verhuizen. Het is beter voor onze twee dochters: in Iran hebben zij niet dezelfde toekomst en mogelijkheden als hier.”
Twee dochtertjes
Javad leeft op als hij over zijn kinderen praat. “De oudste is 10 en de jongste is 4, zij heeft vorige week haar verjaardag gevierd. We hebben onze dochters in Iran al Engels geleerd. Voor de oudste kwam een leraar aan huis. Ze spreekt daardoor vloeiend Engels. En nog mooier: inmiddels spreekt ze ook vloeiend Nederlands. Dat heeft ze in slechts 6 maanden geleerd. In eerste instantie zou ze een jaar in het taalhuis blijven, maar de school liet ons al na een half jaar weten dat haar niveau goed genoeg was. Ze is toen ingestroomd in het regulier onderwijs. Ze zit nu op de basisschool en heeft het ontzettend naar haar zin. Het leuke is dat ze nu volledig drietalig is: ze spreekt Perzisch, Engels en Nederlands. Ik ben ontzettend blij dat wij dit onze kinderen hebben kunnen bieden.”
Zoektocht naar werk
Dan vertelt Javad over zijn werk. Javad is hoogopgeleid, kan terugkijken op een mooie carrière en heeft een goed CV. Toch kost het hem hier in Nederland veel moeite om een baan te vinden. Hij mist zijn werk enorm. “Het is niet makkelijk om hier als journalist aan de slag te gaan. Om te beginnen moet je Nederlands spreken, Nederlands schrijven. Dat begrijp ik, daarom ben ik zeer gedreven om de taal te leren net als mijn vrouw. Mijn vaardigheden zijn allround, zo kan ik ook van waarde zijn achter de schermen. Mediawerk is meer dan alleen presenteren en schrijven. Ik zou als cameraman kunnen werken, of als een editor, fotograaf, op de achtergrond, noem maar op. Sinds het jaar 2000 ben ik actief in deze branche, door mijn jarenlange werkervaring ben ik op alle vlakken inzetbaar. Maar toch valt het niet mee om hier aan de slag te gaan.”
Op de vraag of hij bereid is voor een nieuwe baan te reizen, antwoordt Javad bevestigend.
“Zeker! Ik beperk me in mijn zoektocht niet tot Apeldoorn. Teheran, de hoofdstad van Iran, is een grote stad. Van oost naar west is het bijna 50 kilometer reizen, in de praktijk is dat al gauw twee uur. We spraken laatst met Nederlandse vrienden. Ze hadden het over Arnhem: ‘zo ver weg’. Ik zei: waar hebben we het over, dat is een kippeneindje! En een beetje file is heel gebruikelijk. Als ik nu naar Utrecht reis, kost het me minder dan een uur. Voor mij is alles in Nederland dichtbij.”
De toekomst
Het gastvrije echtpaar is nu veel thuis en wil graag een volgende stap maken, iets toevoegen aan het leven en de maatschappij waardoor het voldoet aan hun verwachtingen toen ze Iran verlieten. Wat Javad betreft: het is duidelijk dat deze man graag weer aan de slag wil. Hij heeft een LinkedIn account, doet aan netwerken en hoopt dat een artikel in deze krant kan bijdragen aan het vinden van een passende baan. Dan kan hij weer zijn talenten inzetten en het gezinsleven combineren met het beroep waarvoor hij is opgeleid. Dat zal dit gezin zeker verder helpen in het opbouwen van een bestaan in Nederland.
Weet u de perfecte baan voor Javad Montazeri, neem dan contact met hem op via sherryshirvani06@gmail.com. Of stuur hem een berichtje via LinkedIn.
