Stedendriehoek
Oktober 2020. Terwijl de 19-jarige Sarah Jongbloed aanklopt bij Netwerk SKILL-ABILITY, omdat ze studiepunten moet vergaren voor haar mbo-opleiding sociaal werk, neemt de 67-jarige Maria Janson contact op met een ouderenadviseur van Stimenz. Ze voelt zich alleen en wil graag een maatje om er samen op uit te gaan. De twee worden gekoppeld en met succes: inmiddels zijn ze driekwart jaar een match en is er een warme vriendschap ontstaan. Sarah: “Maria heeft een heel bijzonder plekje in mijn hart.”
‘Ik heb iemand voor je gevonden. Ze is 19.’ Met die woorden hoopt de ouderenadviseur Maria afgelopen najaar goed nieuws te brengen. Maar Maria staat niet bepaald te springen. “Ik hoef geen jongelui”, vertelde ik haar. Toch besluit Maria haar ‘match’ het voordeel van de twijfel te geven. “Door corona kwam ik veel te weinig in beweging. Ik had nog wel mensen om me heen, maar miste net dat ene contact dat met me naar buiten ging. Ik wilde het liefst iemand van mijn eigen leeftijd, maar dacht ook: als het klikt, dan is het prima.”
En die klik is er, vanaf het begin. De 19-jarige Sarah blijkt perfect bij Maria te passen. “In de intake met Netwerk SKILL-ABILITY – dat jongeren koppelt aan kwetsbare stadsgenoten – had ik aangegeven dat ik het leuk vind om er met iemand op uit te gaan. De dag na onze kennismaking zijn we gelijk samen een kroketje gaan halen”, vertelt Sarah.
Inmiddels zien ze elkaar in ieder geval één keer in de week, op zaterdagochtend. “We gaan altijd eerst even bij Maria thuis koffie drinken. Daarna is het tijd voor beweging. We gaan vaak wandelen, bij Het Loo of Het Leesten. Staan we midden in het bos op een bankje op Banger Hart van Rob de Nijs te dansen”, lacht ze. “Of oude liedjes te zingen”, vult Maria aan. “Laatst zong ik ‘Ik heb eerbied voor jouw grijze haren’, in de veronderstelling dat Sarah dat niet kende. Maar ze zong zo mee. Het leeftijdsverschil speelt bij ons totaal niet.”
Sterker nog, Maria voelt zich een stuk jonger nu ze regelmatig met Sarah afspreekt. “Ik ben weer helemaal opgeleefd”, glundert ze. “De jongeren van nu zijn veel vrijer opgevoed dan ik destijds. Er zijn bijvoorbeeld geen taboes op vriendschap en seksualiteit. Ik kan met haar over van alles praten: ik vertel haar zelfs dingen die niemand anders weet. En als ik iets niet snap – bijvoorbeeld hoe een apparaat werkt – hoef ik me niet te schamen. Dan vraag ik gewoon of ze me even helpt.”
Dat Maria de afgelopen maanden is veranderd, ziet Sarah ook. “Toen ik Maria net leerde kennen, merkte ik dat het allemaal best degelijk was. Het genieten van dingen, het ‘leuke dingen doen’, moest echt terugkomen. Ze gunde het zichzelf niet zo. Een poosje geleden zijn we samen naar Zutphen geweest: haar broer heeft daar een chocoladewinkel. We hebben lekker over de markt gewandeld, een broodje gegeten en zijn op de terugweg naar de McDonald’s geweest. Het was echt superleuk.”
“Vroeger wilden mijn kinderen altijd naar de McDonald’s”, merkt Maria op. “Maar alleen voor het cadeautje bij de Happy Meal: van het eten zelf aten ze de helft niet op. Daardoor kreeg ik er een hekel aan. Toen ik met Sarah uit Zutphen kwam en het etenstijd was, wilde ik het wel weer proberen. Ik kreeg een superzacht broodje en was gelijk verkocht. Tegen mijn kinderen zei ik: jullie raden nooit waar ik geweest ben. Ze lachten zich kapot.”
En zo zijn er meer bijzondere momenten. Die keer dat Sarah gelijk in Maria’s auto mocht rijden, terwijl ze pas net haar rijbewijs had gehaald. De moeite die Sarah nam om Maria naar een uitvaart in Maastricht te brengen. En natuurlijk die keer dat Maria – na 25 jaar – weer voor het eerst op een gewone fiets fietste, Sarah rennend en filmend erachteraan. “Dat zijn voor mij echt geluksmomentjes”, straalt Sarah.
“Toen mijn schoolopdracht stopte”, vervolgt Sarah, “heb ik even getwijfeld of ik zou stoppen of door zou gaan. Maar ons contact brengt mij ook heel veel: als ik bijvoorbeeld ergens mee zit, geeft Maria me altijd wijze raad. We kunnen alles tegen elkaar zeggen – ook als we iets niet leuk aan elkaar vinden. Maria heeft een heel bijzonder plekje in mijn hart. Het is geen ‘moetje’ om af te spreken: ik ben hier omdat ik hier wil zijn. Ik wil voor haar zorgen en haar helpen. Ze heeft niet zoveel nodig, alleen iemand die naast haar staat.”
“Sarah geeft mij plezier, warmte en vreugde. Ze is echt mijn maatje”, vertelt Maria. “Ik heb ontzettend geboft met haar en hoop dat meer mensen die stap nemen. Gewoon bellen en kiezen voor een jonkie.” Sarah, grinnikend: “Zolang ze maar niet allemaal op zaterdag bij het Loo op een bankje gaan dansen.”
Ook op zoek naar een maatje? www.skillability.nl
