Stedendriehoek
Column Nanda Roep
Zelf ben ik een ouder wordende dame, maar voor mijn dochter geldt dat zeker niet. Zij is nu twintig en een startende mevrouw. Samen met haar vriend nodigde ze Silvester en mij uit voor een diner.
Niet zomaar een etentje was het, waarom ook? Welnee, ze had meteen maar besloten om haar ouders te trakteren op een luxe 3 gangen-diner. Dat bracht herinneringen boven…
Als jonge studente moest ik zelf alles nog leren. Dat deed ik niet uit een kookboek, maar ik mixte gewoon alle ingrediënten die ik kon vinden door elkaar – en daarna keek ik vragend mijn vrienden aan. Smaakte het?
Het leverde grappige resultaten op, waar zelfs mijn kinderboekenserie op is gebaseerd (met een vader die een kinderrestaurant begint terwijl hij niet kan koken).
Toen ik eenmaal samenwoonde met Silvester begon ik ook etentjes te organiseren. Als ik geen lijstjes ophing met wat ik wilde serveren, vergat ik alles. Dan vond ik de volgende dag nog de bijgerechten en de toetjes die ik voor mijn gasten had gekocht.
Dus ja, ik vroeg me af hoe mijn meisje het zou aanpakken. Toen we aankwamen, bleek ze zenuwachtig. Ze had nieuw bestek en servies gekocht, ze had zich mooi aangekleed en hij ook. Maar haar nervositeit ging niet over het eten…
Dat ze nooit eerder biefstuk had gebakken, leek haar geen probleem. Hoe moest het dan? Misschien wilde ik het zelf even doen? Aan groenten had ze nou eenmaal niet gedacht, lachte ze. Haar vriend moest halverwege nog even langs de snackbar omdat een bepaalde pan niet schoon bleek.
De avond leek mij een goed uitgangspunt voor de vrolijke, startende mevrouw.
