Vreemde kostgangers

‘Onze Lieve Heer heeft vreemde kostgangers’. Het was één van de vaste uitdrukkingen van mijn vader. Meestal werd ie gebruikt als hij ‘op televisie’ iemand met een opvallend kapsel of een in zijn ogen buitenissige mening voorbij zag komen. Ik moet er nog regelmatig aan denken wanneer ik ondernemers of organisaties bezoek voor een interview en daarbij soms op de vreemdste plekken of in aparte situaties terecht kom.
Zo liep ik eens midden in de winter een redactieruimte binnen van een clubje waarvan de oprichter, gekleed in een lichte zomerbroek en een T-shirt van Milieudefensie, een bevlogen en gloedvol verhaal hield over duurzaamheid en milieu. Terwijl ik begripvol knikte, loerde ik met één oog over zijn schouder. Achter zijn rug zag ik heel bevlogen medewerkers met Noorse truien in een ijskoude, schaars verlichte ruimte. Met hun neuzen zowat tegen een gedimd beeldscherm probeerden ze hun werk te doen. Toen ik zelf zulke koude vingers had gekregen dat ik amper nog iets kon noteren, heb ik het interview beleefd afgekapt.
ZZP’ers werken weer vaak vanuit huis. Dat snap ik goed vanuit kostenoverwegingen en efficiency, maar soms is er echt niemand om een oogje op hun kinderen te houden terwijl ze eigenlijk zouden moeten werken. Het is lastig concentreren op een interview aan de huiskamertafel als links van je een kind in de box ligt te blèren en een andere telg steeds aandachtrekkerig grote, roze speelgoedknuffels tussen ons in probeert te gooien. Toen een derde kind de stofzuiger wilde gaan aanslingeren en de geïnterviewde daar enthousiast op reageerde, herinnerde ik me weer dat ik weinig tijd had voordat ik bij een volgende afspraak werd verwacht. Dan maar een wat korter artikel.
Het blijft ook lastig om je gezicht in plooi te houden als een middenstander vanachter de toonbank hoog opgeeft over zijn neusje voor verkoopbare producten en klantvriendelijke benadering en ondertussen potentiële klanten die zijn zaak binnenlopen afpoeiert met: ‘Kom straks maar even terug’ of: ‘Wat! Nee, dat product verkopen we echt niet meer’. Ben, nu ik er aan terugdenk, reuze benieuwd of de nering van deze geboren ondernemer nog steeds deel uitmaakt van de winkelstraat. Maar zo gaat het nu eenmaal in ondernemersland, het falen van de één biedt ruimte voor het succes van een ander…