Fijn Berlijn

Opeens stond de ICE van Deutsche Bahn zonder merkbare schok stil op Berlin Hauptbahnhof. Een kwartiertje te laat, maar dat is voor Duitse begrippen, afgaande op de alarmerende verhalen over de verdwenen, ooit zo beroemde Duitse pünktlichkeit, inmiddels klein bier. Even voelde ik lichte teleurstelling. Reizen per trein is zo mooi, omdat je telkens bij het vertrek van een station het gevoel krijgt dat je alles lekker achter je kunt laten. En dit was ons eindstation. Maar toen het idee de overhand kreeg dat het tegelijk het begin van een nieuw reishoofdstuk was, klaarde ik snel op.
Enfin, voor ons lagen vijf dagen vol hernieuwde kennismakingen. We liepen onder een enorme, zonovergoten, glanzende koepel waar het krioelde van de verschillende nationaliteiten. Was Berlijn nog zo grauw als we het ons van 15 jaar geleden herinnerden? Dat viel alleszins mee. Veel braakliggende stukken niemandsland waren inmiddels bebouwd. Vervallen woonblokken vervangen door glanzende nieuwbouw, zonder daarbij onnodig de hoogte in te gaan. Het Regierungsviertel is nu een allegaartje van bouwstijlen die elkaar op de een of andere manier gedogen. Berlijn heeft natuurlijk een uitgebreide ondergrondse. Leuker is het om per gehuurde fiets kriskras door wijken als Prenzlau en Neukölln te trappen. Je ziet veel meer en het verkeer houdt nadrukkelijk rekening met al die fietsers die vaak van vrijliggende fietspaden gebruik kunnen maken.
Is alles dan inmiddels modern hier? Nou nee, het blijft wel Duitsland natuurlijk. Dat betekent dat iedereen in het park nog bier drinkt uit grote flessen die je met bargeld hebt betaald in de buurtwinkel. Als deze tenminste niet op de vreemdste tijden de deuren heeft gesloten. In veel cafés wordt nog volop legaal gepaft. Kun je bij thuiskomst direct je kleren buiten hangen. Dat misten we dan weer niet van vroeger. En de wifi is bijna overal traaaaag…
Maar straatmuzikanten, bedelaars, alternativo’s en goededoelenclubjes halen verrassend veel geld op, juist omdat iedereen hier nog rondloopt met een zak vol rinkelende munten en men elkaar blijkbaar nog iets gunt. Iets van het bij ons inmiddels geïnstitutionaliseerde wantrouwen tegenover een onbekende op straat, die er misschien net iets anders uitziet, ontbreekt hier nog. Ben wel bang dat de grote, digitale pletmachine die alles overal gelijkmaakt hier ook zal gaan walsen. Maar dat was van later zorg. Danke schön!