Blue January

Ik weet niet hoe het met u zit, maar januari is altijd een maand waarin ik weer een beetje op gang moet komen. De combinatie van eindeloos veel donkere winterdagen, aanhoudend zonloos weer en de wetenschap dat de eerstvolgende feestdagen nog lang niet in zicht zijn, vind ik behoorlijk killing. De meeste naamdagen zijn commerciële gedrochten, maar de bedenker van Blue Monday had wat mij betreft het bijpassende gevoel met dit begrip precies goed getroffen.

Helaas duurt het te kort, want wanneer u dit leest hebben we die dag alweer achter de rug. Blue January zou passender zijn; mijn lotgenoten en ikzelf moeten het nu doen met slechts één dag erkenning, maar goed, je kunt niet alles hebben.
Ook de bomen in deze stad hebben de blues en dat is niet zo gek. Het college wil namelijk terugkomen op een eerdere beslissing om slechts tot kappen over te gaan als ministens 70% van de bomen in een rij er slecht aan toe is. Laanboomverjonging, zoals dat heet, moet weer eerder kunnen, want het wordt anders, hoe verrassend, te duur. Waarbij de zuinige boekhouder en het bijbehorende kortetermijndenken het dus weer zullen winnen. Zitten we straks met nog meer kale lanen en straten in het buitengebied opgescheept. In plaats van weelderig groen en aangename schaduwstroken links en rechts worden deze dan geflankeerd door rijen onooglijke sprietjes, die pas over een jaar of twintig zullen zijn uitgegroeid tot iets fatsoenlijks. Tel uit je winst.

Nog meer blues dan, we zijn nu toch bezig. Er was vorige week een heuse optocht van betrokken burgers richting het Deventer gemeentehuis. Ze balen van de onzekerheid rondom het dringend gewenste, nieuwe onderkomen voor het Burgerweeshuis, dat al veel te lang zit ingesnoerd in de dichtbebouwde binnenstad. De kennelijk onbedwingbare reflex van de politiek om het doorhakken van een knoop nog maar weer eens voor zich uit te schuiven -weer een onderzoekje – wilden ze hiermee onderdrukken. Misschien helpt het, eens zal de zon toch wel weer doorbreken…?